Aktualne: Bieżące wydanie

W środę 30 kwietnia odbyła się VI sesja Rady Powiatu Kłodzkiego. W porządku obrad znalazły się m.in.:
-ocena realizacji Powiatowego Programu Działań na Rzecz Osób Niepełnosprawnych i Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych,
-przyjęcie sprawozdania z działalności Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie wraz z wykazem potrzeb w zakresie pomocy społecznej,
-decyzje dotyczące podniesienia wynagrodzenia dla prowadzących rodzinne domy dziecka i rodzin zastępczych zawodowych,
-przekazanie gminom (Lewin Kłodzki, Gmina Kłodzko) zadań w zakresie utrzymania dróg i realizacji inwestycji drogowych,
-oraz zmiany w budżecie Powiatu Kłodzkiego i Wieloletniej Prognozie Finansowej
Szczególne znaczenie miało przyjęcie stanowiska Rady Powiatu Kłodzkiego dotyczącego projektu „Programu redukcji ryzyka powodziowego w zlewni Nysy Kłodzkiej”, opracowanego przez Wody Polskie po powodzi z września 2024 roku.
Za przyjęciem stanowiska głosowało 23 radnych, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
To jasny sygnał, że ochrona mieszkańców przed skutkami powodzi staje się priorytetem – zarówno dziś, jak i w perspektywie kolejnych lat.

Pojednanie – trudne słowo. Co ono oznacza? Pojednać się – co to znaczy?
Wybaczyć, zapomnieć, uścisnąć się?...
Mam z „pojednaniem” kłopot. Tu, na Ziemi Kłodzkiej (kiedyś nazywanej „Ziemią Odzyskaną).
Zasiedliśmy tę ziemię „odzyskaną”, ale nie wspólnie z jej „starymi” mieszkańcami. Tych „grzecznie/niegrzecznie” wyproszono z ich dotychczasowych domostw, mieszkań, otoczenia.
My tzn. nasi rodzice i dziadkowie zostaliśmy tu przywiezieni i „macie tu zostać, to będzie wasze miejsce do życia – i już!
Więc z kim ja mam się jednać?
Z tymi Niemcami, których tu nie ma i których nigdy nie poznałem (poza kilkoma autochtonami) czy z Czechami, którzy są u nas w szczątkowej ilości.
Jak ma wyglądać to „moje pojednanie”? A może chodzi tu o pojednanie ponad naszymi głowami? Takie polityczno-państwowe. I jako cząsteczka tego „pojednania” ja też mam brać w tym udział?
Jednak myślę sobie, że zamiast „pojednania” powinno być zrozumienie i przyjęcie faktów zawartych ponad naszymi głowami. Tak naszymi, jak i Niemców i Czechów.

Taka jest moja refleksja po debacie w Muzeum Papiernictwa w Dusznikach-Zdroju pt. Między miastem a regionem. Dolny Śląsk 1945 r. widziany z różnych perspektyw” – POJEDNANIE. Debata zorganizowana była wspólnie przez Muzeum Papiernictwa w Dusznikach-Zdroju i Centrum Historii Zajezdnia we Wrocławiu. Podczas spotkania dyskutowali: prof. dr hab. Małgorzata Ruchniewicz z Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego, dr hab. Piotr Pałys z Instytutu Śląskiego w Opolu i dr hab. Maciej Szymczyk – dyrektor muzeum. Debatę moderowała dr Emilia Dziewiecka z muzealnego Działu Papiernictwa Światowego.
Mirosław Awiżeń

Dziś o kulisach pracy filmowców. Zacznę od tego, że chciałam przeczytać coś lekkiego, przyjemnego... I zajrzałam do powieści pt. Arcydzieło, Toma Hanksa – znakomitego i powszechnie znanego amerykańskiego aktora. Mogłam przypuszczać, że tematyka książki będzie związana z tym, czym zajmuje się autor – czyli ze światem filmów, ale nie spodziewałam się właśnie takiej relacji i takiego przedstawienia tej rzeczywistości. I zaręczam, że niejeden się zdziwi, jak ciężka jest to praca, jak wymaga super dyscypliny i świetnej organizacji, a do tego pełnej i trudnej dyplomacji w stosunkach międzyludzkich, żeby w końcowym efekcie pozostała dla nas „magia filmu”.
Książka pisana w oparciu o własne doświadczenia – aktora, reżysera, producenta filmowego, dwukrotnego zdobywcy Oscara – uwiarygodnia, czasami wręcz niewiarygodne, sytuacje. Kolejne rozdziały przedstawiają etapy procesu powstawania filmu: od pomysłu, przez opracowanie scenariusza, organizację zespołu i realizację zdjęć – aż do końcowego efektu czyli powstania filmu – być może „arcydzieła” (takie są w każdym razie plany i marzenia wszystkich uczestników tego przedsięwzięcia). W każdej z tych części autor przede wszystkim prezentuje ludzi, swych bohaterów. Pisze w sposób interesujący, z humorem. Nie jest to więc reportaż z produkcji filmu, to historia ludzi, którzy realizują swe pasje. I przez to powieść jest wielowątkowa, bo co rusz pojawiają się nowi bohaterowie, których życiorysy są godne przybliżenia. Dużo jest ironii, dowcipu i podziwu dla osób, które są w wielu sytuacjach wręcz niezastąpieni i mają niebywały talent organizacyjny. „Dostaje się” zaś tym, którzy „gwiazdorzą” i utrudniają innym życie. Co jest prawdą a co fikcją? Sami musimy wyciągać wnioski.
Polecam więc książkę wszystkim fanom kina. Warto „poprzyglądać się” jak wygląda produkcja filmu od zaplecza. Inaczej być może spojrzymy na to co oglądamy na ekranie.
Na zakończenie ciekawostka: w książce zamieszczone są także komiksy czarno-białe i barwne – jak ważną rolę odegrały i kto jest ich autorem – dowiecie się Państwo czytając tę powieść.

Tom Hanks, Arcydzieło, z angielskiego przełożyli Anna Klingofer-Szostakowska i Mateusz Rolski-Bożek, wyd. Wielka Literatura SP. o.o., Warszawa 2023
Ilustracje do komiksów: B. Sikoryak

Krystyna Oniszczuk-Awiżeń

W piątek 4 kwietnia w Muzeum Papiernictwa w Dusznikach-Zdroju miał miejsce wernisaż wystawy „Z paszportem w nieznane...". Ekspozycja oparta jest na unikalnej kolekcji paszportów i dokumentów podróży (ok. 350 obiektów!) przekazanej przez Andrzeja Mazura. Składa się z trzech części, a co ciekawe każda mogłaby funkcjonować jako osobna wystawa.
Podczas otwarcia Zarząd Powiatu Kłodzkiego reprezentował jego etatowy członek Michał Cisakowski, który podziękował dyrektorowi Maciejowi Szymczykowi za zaproszenie i podkreślił rangę wydarzenia oraz jego znaczenie dla regionu.
Warto odwiedzić dusznicki młyn papierniczy, by poznać historię podróżowania, przesiedleń po II wojnie światowej oraz dzieje polskiego paszportu – od międzywojnia po biometrię.

W przededniu rozpoczęcia prac budowlanych przy moście Kościuszki w Kłodzku miejsce przyszłej inwestycji odwiedzili 29 kwietnia przedstawiciele administracji rządowej oraz władz samorządowych. W wizytacji uczestniczyli: minister ds. odbudowy po powodzi Marcin Kierwiński, sekretarz stanu w Ministerstwie Funduszy i Polityki Regionalnej Magdalena Roguska, sekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Michał Jaros, a także członkowie Zarządu Powiatu Kłodzkiego – starosta Małgorzata Jędrzejewska-Skrzypczyk, wicestarosta Piotr Marchewka, Michał Cisakowski, Ewelina Ptak i Dariusz Kłonowski.
Podczas briefingu prasowego Starosta Kłodzki podkreśliła znaczenie tej inwestycji dla mieszkańców i komunikacyjnego bezpieczeństwa całego miasta. Zaapelowała również o cierpliwość i wyrozumiałość w związku z planowanymi utrudnieniami.
Kluczowe informacje o inwestycji:
• Czas realizacji: 18 miesięcy
• Całkowita wartość: 10 milionów złotych
• Dofinansowanie z budżetu państwa (w ramach środków na odbudowę po powodzi): blisko 9 mln zł
• Środki własne Powiatu Kłodzkiego:1 mln zł
Zakres przebudowy obejmuje m.in.:
• wzmocnienie konstrukcji mostu,
• wykonanie nowej hydroizolacji i wzmocnienie płyty mostowej,
• położenie nowej nawierzchni asfaltowej oraz dylatacji,
• wymianę krawężników i obrzeży granitowych,
• nowe nawierzchnie chodników,
• wykonanie odwodnień,
• remont przejścia podziemnego (tynki, malowanie, oświetlenie),
• montaż nowych barier ochronnych,
• zagospodarowanie pasa zieleni.
Realizacja tej inwestycji to ważny krok w kierunku poprawy infrastruktury drogowej w Kłodzku i zapewnienia bezpieczeństwa mieszkańcom. Dziękujemy wszystkim za zrozumienie i cierpliwość w trakcie trwania prac.

W czwartek, 24 kwietnia, w Starostwie Powiatowym w Kłodzku odbyło się spotkanie robocze z udziałem burmistrzów, wójtów oraz przedstawicieli urzędów gmin z terenu całego powiatu kłodzkiego. Gospodarzem spotkania była Małgorzata Jędrzejewska-Skrzypczyk – starosta kłodzki. Towarzyszyli jej wicestarosta Piotr Marchewka oraz członek Zarządu Powiatu Michał Cisakowski.
Warto podkreślić, że we wspólnej dyskusji uczestniczyli reprezentanci wszystkich gmin powiatu kłodzkiego, co świadczy o dużym zaangażowaniu samorządów w sprawy istotne dla całego regionu.
Głównym tematem spotkania była współpraca samorządów z Wydziałem Zagospodarowania Przestrzennego, Architektury i Budownictwa, w kontekście procedowanej obecnie w Sejmie tzw. „Ustawy powodziowej 3.0”. Uczestnicy omówili planowane zmiany legislacyjne oraz ich potencjalny wpływ na lokalne planowanie przestrzenne i procesy inwestycyjne.
Podczas spotkania poruszono również temat pryszczycy – choroby nieobecnej obecnie w Polsce, lecz stanowiącej realne zagrożenie dla europejskiego rolnictwa. Powiatowy Lekarz Weterynarii przedstawił prezentację dotyczącą profilaktyki, procedur postępowania oraz zasad bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego.
Dyrektor Wydziału Zarządzania Kryzysowego, Bezpieczeństwa i Polityki Zdrowotnej przekazał zebranym najnowsze informacje z posiedzenia Wojewódzkiego Zespołu Zarządzania Kryzysowego. Wśród omawianych kwestii znalazły się m.in.:
• przygotowania do montażu bramki dezynfekcyjnej przy dawnym przejściu granicznym w Kudowie-Słonem,
• zakończenie prac modernizacyjnych w ramach Lokalnego Systemu Osłony Przeciwpowodziowej (LSOP), w tym: uruchomienie dedykowanej strony internetowej LSOP dla służb i gmin,
• przygotowanie testów automatycznego wysyłania SMS-ów z ostrzeżeniami o przekroczeniach stanów wód oraz nawalnych opadach.
Dziękujemy wszystkim uczestnikom za konstruktywne rozmowy i zaangażowanie – wspólna praca i otwarty dialog są kluczem do rozwoju naszego powiatu.

Etatowy członek Zarządu Powiatu Kłodzkiego Michał Cisakowski i dyrektor Wydziału Zarządzania Kryzysowego, Bezpieczeństwa i Polityki Zdrowotnej Grzegorz Sienkiewicz, uczestniczyli w roboczym spotkaniu z udziałem ministra rolnictwa i rozwoju wsi Czesławem Siekierskim w Kudowie-Zdroju.
Uczestnicy, wśród których obecny był wicewojewoda Artur Jurkowski, przedstawiciele Gminy Kudowa-Zdrój, a także służb mundurowych i inspekcji działających na terenie województwa dolnośląskiego, omówili zagadnienia związane z występowaniem ognisk pryszczycy na Węgrzech i Słowacji.
Obecnie w Polsce nie wykryto tej niezwykle groźnej dla zwierząt racicowych choroby, jednak wdrażane są działania prewencyjne. Jednym z nich jest nakaz przeprowadzania transportów:
-zwierząt parzystokopytnych i materiału biologicznego od tych zwierząt
-mięsa i produktów mięsnych pozyskanych od zwierząt parzystokopytnych
-mleka i produktów mlecznych pozyskanych od zwierząt parzystokopytnych
-produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego
-obornika, słomy i siana
wyłącznie przez drogowe przejście graniczne KUDOWA – SŁONE.

W dniu 14 kwietnia 2025 roku w sali nr 109 Starostwa Powiatowego w Kłodzku odbyła się V nadzwyczajna sesja Rady Powiatu Kłodzkiego. Sesję otworzył przewodniczący Rady Powiatu, Zbigniew Łopusiewicz. Po przedstawieniu porządku obrad, radni przystąpili do rozpatrzenia projektów uchwał. Jednogłośnie (23 głosy "za") podjęto uchwały w sprawie:
-zmiany Wieloletniej Prognozy Finansowej Powiatu Kłodzkiego,
-zmiany budżetu Powiatu Kłodzkiego na 2025 rok.
Tym samym zostały przyjęte rządowe środki w kwocie blisko 9 mln złotych do budżetu Powiatu Kłodzkiego na odbudowę mostu w ciągu drogi powiatowej na ulicy Kościuszki w Kłodzku.

Małgorzata Jędrzejewska-Skrzypczyk – starosta kłodzki oraz Michał Cisakowski członek Zarządu Powiatu Kłodzkiego reprezentowali nasz powiat podczas posiedzenia Konwentu Powiatów Województwa Dolnośląskiego, które odbyło się w dniach 9–10 kwietnia 2025 r. w Zamku Czocha.
W spotkaniu uczestniczyli również Artur Jurkowski wicewojewoda dolnośląski, Dolnośląski Wojewódzki Konserwator Zabytków, Komendantka Placówki Straży Granicznej w Zgorzelcu oraz Dyrektor Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa.
Podczas obrad poruszono szereg istotnych dla powiatów tematów, w tym kwestie związane z bezpieczeństwem granic, ochroną zabytków i dziedzictwa kulturowego, gospodarowaniem gruntami Skarbu Państwa.
Posiedzenie Konwentu to cenna przestrzeń do wspólnego wypracowywania rozwiązań i zacieśniania współpracy między jednostkami samorządu terytorialnego a administracją rządową.
To również doskonała okazja do wymiany doświadczeń, omówienia kluczowych kwestii samorządowych i współpracy między powiatami Dolnego Śląska.

Naukowe teorie starości
Jak wiadomo w Akademii Długowieczności zajmujemy się tematem starzenia się, często powołując się na starożytne tradycje, ale może warto spojrzeć, co na ten temat mówi współczesna nauka. Teorii starzenia się jest kilka.
Najczęstszą, a i najbardziej znaną jest teoria wolnych rodników, powstała jeszcze w latach 50. XX w. i sprowadza się do tezy, że jeżeli się ich pozbędziemy, to wraz z nimi chorób. Jest to prawda, ale nie cała. Nie udało się udowodnić, że stosowanie antyoksydantów w pełni zapewnia zdrowie i długowieczność, choć wiadomo, że uszkadzają one błony komórkowe, a tym samym komórki, ale co gorsza modyfikują DNA.
Druga to tzw. Limit Hejflika (od nazwiska autora) – ustalony limit (40-60) podziału komórek. Wiąże się to ze skracaniem telomerów, tj. materiału genetycznego z osłonkami zwanymi telomerami. Przy każdym podziale telomer się skraca, a gdy go nie stanie, komórka obumiera bez czego tkanka nie może się odbudowywać i organy jak i cały organizm ulegają zmniejszeniu.
Trzecia to dysfunkcja mitochondriów – organelli w komórkach produkujących energię. Im większe na nią zapotrzebowanie, tym więcej mitochondriów, które nie są szczelne, tym samym większe ryzyko przecieku części tlenu tworzących wolne rodniki osłabiając organizm.
Czwarta dotyczy wyczerpanie rezerw komórek macierzystych, które nie namnażają się w nieskończoność i w końcu zabraknie ich do odbudowy organów.
Piąta tzw. antofagów – dotyczy recyklingu śmieci w komórkach, który z wiekiem słabnie i śmieci jest coraz więcej.
Szósta – endokrynopauza – zatrzymanie działania wielu gruczołów i systemu endokrynologicznego, przez co organizmy osób starszych nie wytwarzają odpowiedniej ilości hormonów niezbędnych do funkcjonowania.
Siódma – immunosenescencja – polega na osłabieniu układu odpornościowego, co jest wynikiem zaniku grasicy, przez co limfocyty nie wiedzą z czym walczyć i może dojść do autoagresji.
Nie wyczerpuje to, rzecz jasna, kwestii starzenia, które jest procesem naturalnym, ale nie odbiega, choć nie obejmuje innych, preferowanych w AD. Współczesna nauka dopiero zaczyna przymierzać się do badań np. skutków normobarii, choć są one widoczne, podobnie jak skutki akupunktury.

Czym jest glutation?
Wymieniany jest tu często, pora więc wyjaśnić. Jest to cząsteczka, która występuje w prawie każdej komórce ciała. Oznacza to, że już na samym poziomie komórkowym chroni nasz organizm przed substancjami szkodliwymi.
Działanie glutationu odbywa się na kilku poziomach:
-neutralizuje wolne rodniki, których nadmiar niszczy komórki i tkanki organizmu;
-chroni organizm przed skutkami spożywania pestycydów;
-zmniejsza toksyczne działanie metali ciężkich;
-wspomaga detoksykację leków.
-regeneruje zużyte witaminy C i E, które z czasem ulegają jakby wyczerpaniu, a przecież to one chronią nas przed wolnymi rodnikami, stąd glutation pośrednio zwiększa ich, tj. witamin, skuteczność.
-spowalnia starzenie, podnosi odporność (powodując 4-krotny wzrost poziomu komórek odpornościowych), zmniejsza insulinooporność i usprawnia pracę stłuszczonej wątroby.
Z powodu narażenia na różne toksyny, np. z wody czy powietrza, glutation ulega częściowemu wyczerpaniu.
Ważne jest więc, by regularnie podnosić jego poziom. Możemy to zrobić, dostarczając konkretnych składników pokarmowych pobudzających jego produkcję i aktywność. Wśród nich są: cysteina (występuje w drobiu, wołowinie, jajkach rybach, pestkach słonecznika). Witamina C, D, kwas alfa-liponowy (obecny w podrobach, pomidorach, szpinaku, brokułach, brukselce). Selen (znajduje się w orzechach brazylijskich, sardynkach, dorszu, flądrze, łososiu, wołowinie, żółtkach jaj, mięsie drobiowym).
Prócz tego mamy preparaty z glutationem, jednak lepiej po prostu włączyć do diety produkty, które podałem powyżej, dzięki którym glutation będzie właśnie na bieżąco „odtwarzać się” w naszym ciele.

Zarządzanie strachem
Jak już o tym pisałem, aby zarządzać świadomością społeczną, trzeba ludzi wystraszyć, bo wtedy tracą, lub mają ograniczoną, zdolność racjonalnego myślenia. Dlatego mamy, po covidiozie i wojnie na Ukrainie, które się już przejadły, nowy straszak – błonicę.
Mechanizm jest taki sam jak zwykle: pojedynczy przypadek podnosi się medialnym wrzaskiem do jakiegoś horrendum, tym razem przypadek osoby na błonicę niezaszczepionej. Ktoś, nie pamiętam już kto zaproponował, żeby wypłatę dla dzieci 800+ uzależnić od szczepienia.
Jak wiemy, jest prawda, tyzprowda i gównoprowda. Błonica nie jest chorobą związaną ze szczepieniami i wystarczy przejrzeć statystyki, żeby dowiedzieć się o występujących jej u nas i to od lat, pojedynczych przypadków u osób zaszczepionych. Na przykład w 2023 roku był jeden taki przypadek, a w 2024 – dwa.
Chodzi więc o to, że żyjemy w świecie ułudy i wierzeń, a nie w świecie wiedzy. System i środowiska medyczne odrzuciły wiedzę medyczną i epidemiologiczną zastępując ją biznesem, propagandą, na straży której stoi reżym sanitarny. Sama medycyna przestaje być nauką, a staje się dodatkiem do technik medycznych. Leczenie tzw. chorób przewlekłych nie posuwa się naprzód, a na wiele pytań nie znaleziono odpowiedzi. Np. skoro wirusy są martwe z natury, to jak mogą być zabijane? Albo: dlaczego antybiotyk skuteczny na określone bakterie w warunkach in vitro, nie działa na nie w żywym organizmie? Albo jeszcze inaczej: jak można stwierdzić obecność jakiegoś wirusa w materiale pobranym ze śliny, skoro jest on natychmiast kolonizowany przez zarodniki grzybów, pleśni, bakterie, pyły i inne zanieczyszczenia? Jak z tego wyizolować wirus, lub ten konkretny od innych?

Teoria głupoty
Niby każdy wie co to, ale też każdy rozumie ją inaczej. Ciekawa jest teoria wrocławianina Dietricha Bonhoffera, który nie wiązał jej z brakami wykształcenia, wiedzy, jakimś defektem inteligencji lub niezawinionym niezrozumieniem rzeczywistości. To oczywiście ma swój udział, ale najważniejsze jest odrzucenie samej potrzeby rozumienia rzeczywistości. Głupiec nie wie o własnej ignorancji ale broni jej zawzięcie. Im kto głupszy przekonany o własnej racji, tym trudniej do niego dotrzeć argumentami. Głupota zatem to stan umysłu - ślepota na prawdę i odporność na logikę.
Głupota pojawia się najczęściej w pewnych warunkach społecznych, w czasie kryzysu, chaosu lub silnej presji grupowej. Proste odpowiedzi mają rozwiązać skomplikowane problemy. Człowiek wtedy przestaje zadawać pytania i przestaje wątpić.
„Orwell obawiał się tych, którzy wprowadzą zakaz książek. Huxley obawiał się tego, że nie będzie powodu zakazywać książek, bo nie będzie nikogo, kto będzie chciał je przeczytać… Orwell obawiał się, że prawda zostanie przed nami ukryta. Huxley obawiał się, że prawda utonie w morzu nieistotności. Orwell obawiał się, że staniemy się kulturą zniewoloną. Huxley obawiał się, że staniemy się kulturą trywialną… W Roku 1984 ludzie są kontrolowani poprzez zadawanie bólu. W Nowym Wspaniałym Świecie są kontrolowani poprzez sprawianie przyjemności. Krótko mówiąc, Orwell obawiał się, że to, czego się boimy, zniszczy nas. Huxley obawiał się, że to, czego pragniemy, nas zrujnuje”. (Neil Postman Amusing Ourselves to Death).

Jan Pokrywka

Dziś 28 kwietnia 2025 roku, w Centrum Aktywności Lokalnej, w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki, odbyło się spotkanie prowadzone przez Klaudię Lutosławską-Nowak. Tematem rozmowy „Oryginał czy adaptacja” były filmy powstałe na podstawie książek. Omawialiśmy m.in. „Przeminęło z wiatrem”, „Śniadanie u Tiffany’ego”, „Ojca chrzestnego”, „ Forresta Gumpa”, a także polskie klasyki, takie jak „ Potop” i „Ziemia obiecana”.
Na zakończenie odbyło się głosowanie – większość uczestników uznała, że najpierw warto sięgnąć po książkę, a dopiero potem obejrzeć film!
Inf. PiMBP w Kłodzku

W ciepłe popołudnie 16 kwietnia 2025 roku w Saloniku Prasowym kłodzkiej biblioteki odbyło się spotkanie autorskie z Tomaszem Smogórem – poetą i prozaikiem z Kłodzka, którego najnowszy tomik „Dziwniej nie będzie” został nagrodzony w prestiżowym konkursie „Kwadratura Wersu”, organizowanym przez Łódzki Dom Kultury.
Spotkanie rozpoczęło się od nietuzinkowego muzycznego wprowadzenia. Sam autor, z wykształcenia etnolog, zagrał na drumli – instrumencie ludowym o hipnotyzującym brzmieniu, którego dźwięki miały wprowadzić słuchaczy w jego poetycki świat. Rozmowę z autorem poprowadziła Klaudia Lutosławska-Nowak, która z dużym wyczuciem kierowała refleksyjną i pełną kontekstów rozmową o literaturze, tożsamości i codzienności przenikającej wiersze Smogóra.
Autor znany jest z publikacji w takich pismach literackich jak „Czas Kultury”, „Akcent”, „Tygiel Kultury”, „Helikopter”, „Tlen Literacki” czy „Afront”. Na jego koncie znajdują się także m.in. „Ujścia” – nagrodzone w konkursie Duży Format, e-book „Halloween w stu słowach” oraz udział w antologiach „Głód” i „Pragnienie”. Krytyk Rafał Gawin napisał o najnowszym tomiku: „Dziwniej nie będzie” jawi się jako propozycja świeża, udana i – trochę paradoksalnie – nieudziwniona. To głos, którego mi brakowało.” Tomik dostępny jest w sprzedaży.
Inf. PiMBP w Kłodzku