Wiersze Helikonu

Na zdjęciu: Przed siedzibą Towarzystwa Miłośników Polanicy dumnie stoi miś polanicki, tym razem w stylizacji walentynkowej
**
Agata Bień-Sadowska
Wielkanocna opowieść
Zieloną gałązkę na białym obrusie ułożę
I znów będą to nasze święta
Patrz żonkile już kwitną w ogrodzie
A w starej brzozie szpaki znów będą miały pisklęta
Las za domem wiosną rozbrzmiewa
To dla ciebie śpiewają drzewa
W Wielkanoc usiądę przy naszym stole
Dzieląc z tobą zmartwychwstania opowieść
**
Walentyna Anna Kubik
Wiosna
Słychać jej ciche kroki
wplata słoneczne pocałunki
w polne kwiaty
cieszy się śpiewem skowronków
i tańcem wiatru
w jedwabistych trawach
**
Walentyna Anna Kubik
Brzozy
Urocze białe panny
zielono-zwiewne
tańczą z szelestem spódniczek
wiosenny taniec radości
marzą by wpaść w ramiona buków
**
Walentyna Anna Kubik
Zmienność
Ociężały dzień
spadał powoli na dno.
Przy pierwszym wiosennym
promieniu słońca
odrodził się perkozem
- pofrunął!
**
Janusz Olearnik
Piosenka o granicach

Na granicy zimy z wiosną
znowu senne wiatry wieją.
Tulipany gdzieś tam rosną,
nowe rodzą się nadzieje.

Że te kwiaty, że te trawy,
słońce wiosną zaświecone,
deszcz popada nam łaskawy,
szare staje się zielone.

Tu marzenia, tam granice,
dobre chęci świat malują.
Tak się budzi nowe życie,
coś naprawi, coś popsuje.

Na granicy snu i jawy
wolno snują się marzenia,
a za oknem świt, ciekawy,
co tam dzisiaj do zrobienia.

Może córka nas odwiedzi,
może się naprawi furtka,
i uśmiechną się sąsiedzi,
pozamiata ktoś podwórko.

Tu marzenia, tam granice,
dobre chęci świat malują.
Tak się budzi nowe życie,
coś naprawi, coś popsuje.

Na granicy codzienności
ze świątecznym uniesieniem
nasze smutki i radości
tańczą walca nad strumieniem.

Ta codzienność - żeby była
jak to święto kolorowe,
a uniesień wielka siła
niech rozpali nas na nowo.

Tu marzenia, tam granice,
dobre chęci świat malują.
Tak się budzi nowe życie,
coś naprawi, coś popsuje.