Wiersze

Królowa Elżbieta II
Zakochałeś się platonicznie
w królowej  angielskiej,
Ona nie zdradziła.
Obecna na znaczkach
prastarego królestwa etc.
Oplatała promienny bukiet
Wszechświata.
Znalazła drzwi prowadzące-
w ostatnią drogę-
to śmierć.
Sędziwi wspominają 
twarz kobiety-
równolatki.
Starzejącej się z nimi-
przez 70 lat rządów
monarchini.
Za trumną sięgają wstecz-
do wspomnień o-
Królowej angielskiej
Goodbye queen
**
Jesteśmy
Życiem gasnącym bez zgody,
pośród nicości przeszłości-
nicością przyszłości.
Jesteśmy śmiertelni!
Po co tu Jesteśmy?
Wewnętrzne dziecko-
chce pomagać...
Wszechświat przytłacza-
Jesteśmy zawieszeni-
między urodzinami
a śmiercią!
Życie ogranicza CZAS-
a odejście nieskończone...
**
Przemijanie
Posiadam mądrość przemijania,
niezużywaną bezkresnej
przestrzeni...
Gwiazdy spokojne,
przykute we Wszechświata
ciemność –
wstrzymują CZAS.
Kłopoty ze snem,
zaczęły po odejściach-
osób kochanych etc.
Noc kojarzyłam z wiecznym snem.
Skażona bezsennością,
zniknęłam w zakątku-
Wszechświata.....