Uśmiech pędzący jak wiatr…

Filia Biblioteki Publicznej Gminy Kłodzko w Żelaźnie otwiera się na każdą okazję...Tym razem, młodzi czytelnicy (uczniowie klasy czwartej miejscowej Niepublicznej Szkoły Podstawowej) postanowili zbadać genezę świętowania Dnia Babci i Dnia Dziadka.
W różnych krajach święto to obchodzone jest inaczej. W Ameryce obchodzi się Narodowy Dzień Dziadków, który przypada w pierwszy poniedziałek września. Dzień ten ma nawet swój hymn „Piosenka dla babci i dziadka”, a symbolem tego dnia jest niezapominajka. Co kraj to obyczaj! W Rosji obchodzi się to święto od 2009 roku i przypada ono na dzień 15 października, jako wspólne. We Francji natomiast obchodzone jest w pie-rwszą niedzielę marca, a w Wielkiej Brytanii w pierwszą niedzielę października. W Polsce Dzień Babci świętujemy 21 stycznia, a Dzień Dziadka 22 stycznia. Pomysł tworzenia święta babci w Polsce pojawił się w tygodniku „Kobieta i Życie” i w 1964 roku był związany z chęcią uhonorowania aktorki Mieczysławy Ćwiklińskiej. Potem święto zaczął popularyzować „Express Poznański”, a w roku 1966 również „Express Wieczorny”, który ogłosił, że będzie to 21 styczeń. Dopiero w latach 80. XX w., prosto z Ameryki dotarło do nas Święto Dziadka, które obchodzimy 22 stycznia. I taka to jest historia… Uroczystości te mają za zadanie uświadomić dzieciom, jak wiele zawdzięczają swoim dziadkom. Dlatego też klasa czwarta postanowiła przygotować się do tego wydarzenia w bibliotece, czytając tematyczne wiersze. Bo, kto inny kocha tak bezinteresownie jak Oni, i potrafi rozpieścić każdą wnuczkę i każdego wnuczka. Rodzice coś na ten temat wiedzą…
Podczas spotkania m.in. przeczytane zostały takie utwory jak: „Wiersz dla babci” Wandy Chotomskiej, „Dla babci” oraz „Dla dziadka” Danuty Gellnerowej, „Nasza babcia” Marii Terlikowskiej i wiele innych. Między wiersze wplecione zostały wspomnienia, zabawne historie i najpiękniejsze chwile spędzone z dziadkiem i babcią. Dzieci wymieniały ich marzenia i zainteresowania. Zainspirowani twórczością wspomnianych autorów postanowiliśmy sami napisać wiersz, taki od serca… Okazało się, że to nie jest takie proste. Każdy chciał wtrącić swoje „dwa grosze”, czyli napisać jedną linijkę, ale tak, żeby następna była spójna z tą pierwszą. I tak powstał utwór pt. „Dla babci i dziadka” o treści:
Kochana babciu i dziadku!
Coś Wam dam, może dam coś,
co mam.
Mam serduszko, niby róży kwiat
I uśmiech pędzący jak wiatr.
Upieczonych babeczek moc,
Smacznych jak nie wiem co.
Przeczytam dla Was bajek ze sto
I będę Was kochać przez wiele lat,
Tak mocno, mocno jak książkę
i cały świat.
Jak widać, powstał utwór przetkany wspólnymi marzeniami. Wszyscy byli bardzo zadowoleni ze swojej pracy, ale ta przygoda jeszcze się nie skończyła. Dostaliśmy zaproszenie do Przedszkola na próbę samodzielnego recytowania wierszy przez najmłodsze dzieci. Przedszkolaki z ciekawością wysłuchały naszych recytacji. Zaskoczone były, że ich starsi koledzy potrafili sami napisać wiersz.
Było bardzo sympatycznie, a spotkanie z przedszkolakami zakończyło się sesją zdjęciową i obietnicą, że następnym razem oni będą bawić się w bibliotece w tworzenie rymowanek.